Historii Kilka...

Dziś poszukując korzeni trafiłam na wzmiankę o rodzie Koreckich.



Koreccy herbu Pogoń, ród książęcy, którego kolebką był zamek Korzec na Wołyniu. Ród wywodzi się od Narymunta (żył w latach 1277-1348) - drugiego syna Giedymina, wielkiego księcia litewskiego. Narymunt Giedyminowicz po chrzcie w 1333 roku przyjął prawosławne imię Gleba. Narymunt-Gleb był księciem na Pińsku, Mozyrzu i Ładodze. Małżonką jego była córka chana tatarskiego Tochty. Najstarszym ich synem był Aleksander Narymuntowicz (żyjący w latach 1338-1386), książę podolski. Syn Aleksandra - Patrikiej (zm.1383), był księciem zwienigorodskim. Jego dwaj najstarsi synowie pozostali na służbie Moskwy, natomiast trzeci syn Patrikieja - Aleksander Patrikiejewicz (zm.1433) został u Witolda księciem Staroduba i Korca. To on jest protoplastą kniaziów Koreckich. Jego najmłodsza córka Agrafena wychodzi w 1403 roku za mąż za księcia Andrzeja Możajskiego (szóstego syna wielkiego księcia moskiewskiego Dymitra Dońskiego) i z tego małżeństwa biorą początek kniaziowie Wierejscy. Prawnukowie Aleksandra Patrikiejewicza w linii męskiej - książęta Koreccy, Lew i Aleksander, polegli bezpotomnie w bitwie z Tatarami pod Sokalem. Bohusz Korecki, wojewoda wołyński, starosta łucki, winnicki, bracławski, żytomirski, ufundował zamek w Winnicy w 1572 i w Bracławiu w 1550. Jego syn Joachim Korecki ożeniony był z Chodkiewiczówną. Samuel Korecki, zięć hospodara multańskiego, prowadził liczne wojny z Turkami. W 1617 wzięty do niewoli, w której przeszedł na katolicyzm. Po uwolnieniu ufundował w Korcu kościół franciszkanom. Jego brat, Karol Korecki, uciekł z tureckiej niewoli, i przez Sycylię, Neapol, Rzym wrócił w 1618 do kraju. Podzas wyprawy z hetmanem Żółkiewskim ponownie wzięty do niewoli i na rozkaz sułtana został stracony. Kasztelan wołyński Jan Karol Korecki, również przeszedł na katolicyzm, wypełniając śluby złożone w niewoli szwedzkiej. Linia męska książąt Koreckich wygasła w 1651 na Samuelu Karolu Koreckim.

Korzec (ukr. Ко́рець) - ukraińskie miasto na Wołyniu, leżące 65 km od Równego, centrum rejonu korzeckiego w obwodzie rówieńskim. W 2001 liczyło 8 649 mieszkańców. Dawna rezydencja magnaterii polskiej.

W średniowieczu wchodziło w skład ziem Derewlan. Pierwsza wzmianka w 1150. Po podziale Wołynia dostało się w ręce książąt Koreckich. Po śmierci ostatniego Koreckiego, miasto przeszło do Leszczyńskich, a po nich do Czartoryskich.

Józef Czartoryski założył tu fabrykę porcelany, na której kierowników sprowadził w r. 1780 z Sèvres Francuzów François i Michela de Mezerów. "Porcelana korecka" zyskała sobie sławę w całej Polsce. Fabryka spaliła się w roku 1797. Ks. Józef Czartoryski założył w Korcu wytwórnię pasów kontuszowych, zwanych koreckimi.

Miasto od 1940.

Na terenie miasta znajduje sie polski kościół parafialny p.w. Św. Antoniego.

Obecnie główne zakłady to cukrownia i zakład produkujący wyroby z tworzyw sztucznych.